PİRHA- Depremlerden sonra ailesiyle birlikte Hatay’ın Defne ilçesinden Antalya’ya gelerek HBVAKV Kızıl Arık Cemevine yerleşen İbrahim Keleş yaşadıklarını anlattı. “Cemevindeki arkadaşlar çok güler yüzlü, bize kendi aileleri gibi davranıyorlar. Şu an hayatta kaldığımız için şükrediyoruz. Orada enkaz altında kalan insanlara çok geç kalındığına bizzat şahit olduk. Yazık oldu” dedi.
Yaşanan depremlerden sonra Hatay’ın Defne ilçesinden Antalya’ya gelerek Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı Kızıl Arık Cemevine yerleşen İbrahim Keleş yaşadıklarını anlattı.
Depremin ilk üç günü kimsenin gelmediğini söyleyen Keleş, Hatay’daki depremin ardından psikolojileri kaldırmadığı için göç etmek zorunda kaldıklarını belirtti. Antalya’ya geldiklerinde büyük bir karmaşa yaşadıklarını, kurumların sürekli başka yerlere yönlendirdiklerini de kaydeden Keleş, cemevine sığındıklarını ve burada çok rahat ettiklerini anlattı.
“İKİNCİ DEPREMDEN SONRA PSİKOLOJİMİZ KALDIRAMADIĞI İÇİN GÖÇ ETTİK”
Depremin olduğu gün 6 Şubat sabahı saat o4.00’te büyük bir gürültü ve çatırtı ile uyandıklarını ve panikle kendilerini bir anda dışarı attıklarını ifade eden Keleş, şunları aktardı:
“Çoluk çocuk evden yalın ayak çıktık. 2 saat yağan yağmurun altında kaldık. Yağmurla ıslandık ve yağmur üzerimizde kurudu. Çok büyük bir felaket atlattık. Kendi ailemde yok ama eşimin tarafından 9 can kaybımız var. Hatay’ı 15 gün sonra terk ettik. Üçüncü günden önce zaten hiçbir şey gelmedi. Her taraf enkaz yığınıydı. İkinci gününe kadar ortada hiçbir şey göremedik. Yani insanlar enkaz altındaydı. Aslen ben Yayladağı ilçesi doğumlu olduğum için Yayladağı’nda babam ikamet ediyor. 15 gün oraya taşındık ve yerleşmek zorunda kaldık. Orada afet daha az olmuş. Oraya sığındık, çadırda kaldık. 15 gün sonra bu ikinci 6.4 büyüklüğündeki deprem olunca artık çocukların psikolojisi kaldıramadığından mecburen ilimizi terk etmek zorunda kaldık.”
“ANTALYA’YA GELDİĞİMİZDE HER ŞEY ÇOK KARIŞIKTI, KOORDİNASYON ZAYIFTI”
Antalya’ya geldiklerinde büyük bir karmaşa yaşadıklarını söyleyen Keleş, “Cemevine gelmeden önce Antalya’da karmaşık bir durum vardı. Önce bizi ESCO 21 alanına doğru yönlendirdiler. Sonra oradan kaymakamlığa, kaymakamlıktan polis evine, sonra AFAD Müdürlüğü’ne dediler. En sonunda AFAD kendi açık alanında bir kurum kurmuş oraya yönlendirildik. Çok karışık bir durumdu. Koordinasyon zayıflığını gördük. AFAD Müdürlüğü’ne geldiğimizde bizi Isparta’ya yönlendirmek istediler. Antalya doldu, dediler. Orada sağ olsun bir görevli bize Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı’nı tavsiye etti. Biz de buraya geldik” diye belirtti.
“ERKEN MÜDAHALE EDİLSEYDİ BU KADAR KAYIP OLMAZDI”
3 gündür vakıfta olduklarını ve buradan çok memnun kaldıklarını söyleyen Keleş, son olarak şunları dile getirdi:
“Arkadaşlar çok güler yüzlü, bize kendi aileleri gibi davranıyorlar diyebilirim. Yeme içmemiz konusunda burada kendi ailemizden daha iyi bakılıyoruz. Şu an hayatta kaldığımız için şükrediyoruz. Orada enkaz altında kalan insanlara çok geç kalındığına bizzat şahit olduk. Yazık oldu. Ben Yayladağı’ndan tekrar Antakya’daki evim yıkıldı mı, yıkılmadı mı diye kontrol etmeye gittiğimde ekiplerin daha yeni geldiğini fark ettik. Ama işlemler daha başlamamıştı. Daha koordinasyon kuruluyordu, dağıtım yapılıyordu. Ne kadar geç kalındığını gördük. O insanların nasıl enkazlar altında can verdiklerine şahit olduk. Maalesef hiçbir hazırlık yokmuş ülkemizde. Çadır olsun, koordinasyon olsun bir talimat beklemek zorunda değiller. Bir valilik bu işleri yapamıyorsa yazık. Bugün ülkedeki insanlar emeklerini, vergilerini, alın terlerini, bu ülke için canlarını bile veriyorlar ama ülkemiz maalesef vatandaşımızın kıymetini bilmiyor. Eksikliklerimizi sağır sultan duydu, bütün dünyaya gördü.”
Cebrail ARSLAN/ANTALYA
Yoruma kapalı.