PİRHA-6 Şubat’ta yaşanan deprem felaketininin üzerinden 50 gün geçti. Acı ve öfke, olduğu yerde dururken; içme suyu, temel gıda ve barınma sorunu devam ediyor. Salgın tehdidinin yaşandığı deprem bölgesinde, molozların kaldırılma çalışmaları çevre ve halk sağlığını tehdit ederken, yurttaşlar, “Gitmiyoruz, buradayız” demeye devam ediyor.
6 Şubat tarihinde 11 ili ve 13 milyon insanı etkileyen ve büyük felakete yol açan depremde on binlerce yurttaş hayatını kaybedip, yüzbinlercesi yaralanırken, milyonlarca insan yaşam alanlarını terk etmek zorunda kaldı.
Deprem felaketinin üzerinden 50 gün geçmesine karşın, yurttaşların temel ihtiyaçları giderilebilmiş değil. Su, gıda, hijyen malzemesi ve çadır sorununun devam ettiği kentlerde, enkazlar ‘hızlı’ bir şekilde kaldırılırken, yaşam alanlarının yakınlarına kontrölsüzce dökülen molozlar sağlık sorunlara yol açıyor.
AKP’li Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve ortağı MHP lideri Bahçeli, Maraş ve Hatay’da kurulacak hastanelerin “temel atma töreni”ne katılırken, betonun döküldüğü alanın temel olmadığı ortaya çıktı. Canlı yayınlanan törenin bitmesinin ardından çekilen görüntüler, ortaya çıkan tablo tepkilere yol açtı.
Hatay, deprem felaketinin en çok etkilediği illerden biri. 6 Şubat’ta yaşanan doğal afetin, on yıllardın alınmayan tedbirlerin, göz yumulan uygulamaların, imar affı adı altında yapılanların, ranta dayalı şehirleşmenin, afet anında müdahale etmesi gereken AFAD ve Kızılay gibi kurumların yetersizliği sonucu bir felakete dönüşmesi maddi ve manevi yıkımı daha da arttırdı.
Onbinlerce bina ve tarihi yapıların yok olduğu, Hatay ve ilçelerinde, ‘geride kalanlar’ın ilk günkü “Devlet nerede? Devlet yok” feryadı, “Hala bir temiz suya ulaşamıyoruz. 50 gündür banyo yapamadım. Kendi imkanlarımızla yaptığımız çadırlarda kalıyoruz. Hani neredeler? O kadar yardım toplandı. Nerede bu yardımlar?” tepkisine dönüşmüş durumda.
Yurttaşların yaşama tutunma çabası, bazen “Ölseydik, kurtulsaydık. İntihar etmeyi düşünüyorum. Bir ekmek vermeyeceklerse kurşuna dizsinler kurtulsunlar” sözleriyle feryada dönüşüyor.
Yaşamdaki her rengin tüm sokaklarına yansıdığı Hatay, deprem felaketinin 50’inci gününde solmuş ve silüetini kaybetmiş bir şehre dönmüş durumda. Müzik ve çocuk sesleri yerini ağır iş makinalarına bırakırken, her kepçenin enkaza uzattığı kolu, bir anıyı da beraberinde kamyonun kasasına yüklüyor. Dün sesleri birbirine karışanların anıları molozların döküldüğü alanda ‘buluşuyor’.
İktidar, depreme felaketini izlerini, moloz kaldırıp, tarım arazilerine ve yaşam alanlarının yakınına dökerek silmeye çalışsa da, geride kalanlar, toprağına sahip çıkmaya, “Buradayız, gitmiyoruz” demeye devam ediyor. Başta kadınlar olmak üzere, bölgeye ilk günden itibaren gelen gönüllü gruplar birbirine sarılarak yaralarını sarıyor.
Deprem felaketinin yaşandığı ilk gün aracına ne bulduysa koyup yüzlerce, binlerce kilometre katedip deprem bölgesine giden irade, 50’inci günde daha organize bir şekilde çalışmalarını sürdürüyor.
ALEVİ KURUMLARININ ÇALIŞMASI
Alevi kurumları, kurdukları çadırlarla yurttaşların barınma sorununu çözmeye çalışırken, gıda, giyecek ve ısınma sorunlarını da gideriyorlar. Avrupa ve Türkiye’nin birçok kentinde bulunan Alevi kurumları büyük bir dayanışma örneği sergileyerek, geride kalanları yalnız bırakmamak adına kampanyalar düzenleyip, hem şehirlerine gelip cemevlerine sığınan yurttaşların her türlü ihtiyacını gidermeye çalıştı, hem de yerinde kalanlara elini uzatmaya devam ediyor.
Diren KESER/PİRHA
Yoruma kapalı.