PİRHA-Dersim Nazımiye’de Zeve köyünde bulunan köşk, yıkılmış olsa da eski ihtişamının izleri duvarlarına yansıyor.
Dersim’de tarihin dili tutulmuş, sesi kısılmış, sızısı toprağa karışmış ve hala akıyor kederi, yalnızlığın içinde. Tıpkı Zeve köyündeki köşk gibi.
200 yıla yakın bir zaman önce yapılmış köşk, içinde yaşandığı müddet boyunca yüzlerce kişiyi barındırmış ve binlercesini de misafir etmiş.
En son 1994 yılına kadar, çocuk sesleri duyuldu köşkte. Sonrasında ise köşk yalnızlığına terk edildi ‘zorunlu’ tarafından.
Yüzlerce kilometre uzaktan getirilmiş ve binlerce çekiç darbesiyle Ermeni ustaların hünerli elleri tarafından düzeltilmiş taşlarla yapılmış köşkün, ilk olarak çatısı yıkılmış, sonra duvarları.
Bugün ayakta kalan duvarlarında ise bu hünerli ellerin izlerini görmek mümkün.
Yüz yaşını aşmış Zarife Ana köşkün hemen yanı başında oturan çocuklara, köşkün hikayesini fısıldıyor.
Gençler ve orta yaşta olan köylüler köşkün içinde zaman geçirmiş son nesil olmanın hüznü ve çaresizliği içinde ‘bir el atılsa da köşk eski günlerine geri döndürülse ne iyi olur’un sözünü bırakıyor kadrajımıza.
Diren KESER-Cihan BERK/DERSİM
Yoruma kapalı.