Dersim’de 1992 yılında boşaltılan Dokuzkaya (Markasor) Köyü’ne gitmek hala yasaklı. Yıllardır köylerine sadece özel izinle günübirlik olarak gidebildiklerini ifade eden köylüler, change.org üzerinden de yasağın kalkması için imza kampanyası başlattı.
Dersim’de Nazımiye İlçesi’ne bağlı Dokuzkaya (Markasor) Köyü, 1992 yılında boşaltıldı.
Tarihinde elektrik ve telefon gibi teknolojinin nimetleriyle hiç tanışmayan köyün ulaşımını sağlayan köprü de köyün boşaltılmasının ardından yıkıldı.
Tüzel kişiliği düşürülen ve Büyükyurt (Hakis) Köyü’ne bağlanan Dokuzkaya, yaklaşık 30 yıldır yasaklı. Şair Cemal Süreya’nın da köyü olan Dokuzkaya halkı yasağın sona ermesi için yetkililere çağrıda bulundu.
On yıllardır köylerine sadece özel izinle günübirlik olarak gidebildiklerini ifade eden köylüler, change.org üzerinden de yasağın kalkması için imza kampanyası başlattı.
Bayram tatilinde aldıkları özel izinle Pülümür Çayı’ndan geçerek köye giden Dokuzkayalılardan kimi yıllardır gidemediği atalarının mezarlarını ziyaret ederken kimi de ayakta kalan ev duvarlarına sarılarak hasret gidermeye çalıştı.
KÖYLÜLERİN TALEPLERİ ŞÖYLE:
Hıdır Bozdağ: Ben burada yaşadım, burada büyüdüm. Köyün muhtarlığını yaptım. 1992 yılında köyümüzden zorla çıkarıldık. Bugüne kadar da köyümüze izin alarak gelebiliyoruz. Doğup büyüdüğümüz köyümüze gelemiyoruz. İnsanlar mezarlıklarını ziyaret edip dua okumaya gelemiyor. Bu durum zorumuza gidiyor. Yasağın kalkması için dilekçeler verdik, avukat tuttuk ancak bir gelişme olmadı. Köprümüz yapılmadı. İlkbaharda sudan geçemiyoruz. Köyümüz cevizin bol olduğu bir köydü. Hiç yoksa 2-3 bin kök ceviz vardı. Geçimimizi bundan sağlıyorduk. Bu yasağın bir an önce kaldırılmasını bekliyoruz.
Kadife Bozdağ: Yasağın kaldırılmasını istiyoruz, gelip köyümüzde yaşamak istiyoruz.
Tuğçe Beril Bozdağ: Ben ilk defa geliyorum. Köyümüzü bu halde görmek beni üzdü. Ailemin üzülmesi beni de üzdü. Biz özgürce köyümüze gelmek istiyoruz. Arkadaşlarım köylerine gidip köylerinde vakit geçirebilirken ben bunu yapamıyorum. Bu benim için her zaman bir eksiklik.
Sibel Bozdağ: Köy yıkık bir halde. Herkes köyüne gidip bağını bahçesini ekiyor; geziyor. Bizim böyle bir imkanımız yok. Ancak izin alarak gelebiliyoruz. Yasağın kaldırılarak köyümüze yol yapılmasını istiyoruz. Yerleşip burada yaşamak istiyoruz.
Rıza Bozdağ: Mezarlarımıza gelip bir dua okuyamıyoruz. 30 yıldır yasak. Bu yasağın kaldırılmasını istiyoruz. Köyümüze yerleşmek istiyoruz. Burada doğduk burada ölmek istiyoruz. Artık şehirlerde yaşamak istemiyoruz. Burada yıllık 6 ton ceviz çıkarırdık, hayvancılık yapardık. Maalesef hepsi gitti. Devletten ricamız bir an evvel bu yasağı kaldırması.
Veli Akyol: Köyümüz yaklaşık 30 yıldır boşaltılmış durumda. Aynı zamanda da yasaklı. Ancak izinle gidebiliyoruz. Köy tanınmayacak hale gelmiş. Biz yetkililerden şunu bekliyoruz. Köyümüze dönmemiz için destek olsunlar. Merkeze bağlı bütün köylerde herkes köyüne dönüp huzur içinde yaşıyor. Oysa biz kendi köyümüze gidemiyoruz.
Hüseyin Sarıçiçek: Köye izin alarak geldik. Gördüğümüz manzara gerçekten kötü bir manzaraydı. Bütün evler yıkılmış. Ancak ne olursa olsun biz yine de köye dönmek istiyoruz. Burası yasak bölgelerden biri olarak geçiyor. Haritada ismi yok başka bir köye bağlanmış. Biz öncelikle köy isminin geri verilmesini ve yasakların kaldırılmasını istiyoruz. Yeniden orada var olmak ve yaşamak istiyoruz. (ÖZGÜR DERSİM)
Yoruma kapalı.