PİRHA- Sivas Katliamı’ndan etkilenerek şiir yazmaya başlayan Elbistanlı Ayşe Karagöz en büyük hayalinin maddi imkansızlıklar nedeniyle bastıramadığı şiir kitabını bastırmak olduğunu söyledi.
1993 Sivas Katliamı sonrası şiir yazmaya başlayan Ayşe Karagöz köy evinde kalan öğretmenlerin getirdiği kitapları okur ve kendince şiir yazmaya başlar. Maraş ve Sivas Katliamı sonrası yaşanan acıları şiire dökmek istediğini dile getiren Karagöz, “Okuyan kadın güneşin ufuktan doğması gibidir. Okuyan kadın doğaya, kendine canlılık verir” diyerek sözlerine ekliyor.
“MARAŞ, SİVAS BANA DERT OLDU”
Elbistan’ın Yapılıpınar köyünde doğan Karagöz okumamanın kendinde büyük bir ukde yarattığını vurgulayarak şunları söylüyor:
“İlkokulu köyümde okudum. Şiir yazmayı seviyordum. Okumamak bende büyük ukde yarattı. Okumamanın en büyük nedeni törenidir. Kızları ve erkekleri aynı kefeye koymadık. Köyde lojman olmadığı için öğretmenler bizim evde kalırdı. Öğretmenlerin getirdiği kitaplarla kendimi geliştirdim. Kendimce şiirler yazıyordum. Ailemin kalabalık olması nedeniyle şiir yazmayı bırakarak anneme destek oldum. 20’li yaşlarda Adana’ya geldik. Şiirlerimin konusu güncel konulardır. Yaşadığımız acıları şiir ile dile getirdim. Maraş, Sivas olayları bana dert oldu. Bende derdimi şiire aktardım. Yolumuzun etkisi de oldu.”
“OKUYAN KADIN DOĞAYA, KENDİNE CANLILIK VERİR”
“Bir kadının okumaması demek kadının kör olması demektir” diyen Karagöz, okuyan kadının kendini tanıdığını ve güç haline geldiğini ifade etti. Kadının bilinçlenerek toplumda var olmasının ancak kadının örgütlülüğü ile mümkün olduğunun altını çizen Karagöz şunları vurguladı:
“Yaşamdan ve medeniyetten bağlarının koparılması demektir. Güncel konuları değerlendiremez. Yarını yetiştiremez. Okumayan kadın anne olamaz. Çevre edinemez. Okuyan kadın güneşin ufuktan doğması gibidir. Okuyan kadın doğaya, kendine canlılık verir. Bizim eksikliğimiz bizden kaynaklı değildir. Bizi bu hale koyanlardan kaynaklıdır. Büyük engel yoktu. Sadece benim çevremde benim ayarımda kimsenin olmamasıdır. Yanımdaki kadınların okur yazar olmaması en büyük engel oldu. Dar çemberin kırılmasıyla özgür olursun. Ben şiirlerimin bastırılmasını istiyorum. Ekonomik ve ailevi sorunlardan dolayı şiir kitabını bastıramıyorum. Her kadın günde 2 kez kendini sorgulamalıdır. Ben kimin ? Bir ders olarak kendine program yapsınlar”
PİRHA / MERSİN
Yoruma kapalı.