PİRHA -HDP İstanbul Milletvekili Zeynel Özen, Meclis Genel Kurulu’nda Maraş Katliamı’na dair bir konuşma yaptı. Özen, Alevilerin mezar yerlerinin dahi bilinmediğini hatırlatarak, “Çözüm, bu olaylarla yüzleşmek ve o katilleri lanetlemek, suçluların ortaya çıkmasını sağlamaktır” dedi.
Haberin Videosu
Halkların Demokratik Partisi (HDP) İstanbul Milletvekili Zeynel Özen, Meclis Genel Kurulu’nda Maraş Katliamı’nın yıldönümüne dair bir konuşma yaptı.
Özen, “O dönemde bir de Maraş’ın durumuna göz atmak gerekiyor: Maraş’ta özellikle o Pazarcık Ovası bataklıktı. Orada sıtmadan ölsün diye gönderilen Aleviler… O Mizmili Gölü’ndeki bataklığın kurutulması, oradaki Gavur Gölü’nün Asi Nehri’ne kanalla tahliyesinden dolayı o topraklar çok verimli topraklar oldu; bu da Alevilerin Maraş’taki pastadan pay almasını, büyük paylar almasını sağladı” dedi.
“YÜZLERCE İNSAN YAŞAMINI YİTİRDİ”
Özen konuşmasında katliamın dava sürecine de değinerek, “22’si idam, 7’si müebbet, 321’i de bir yıl ile 24 yıl arasında ceza aldı. Kısa sürede çıkarılan aflarla bu insanlar serbest kaldılar. 68 önemli sanık da hiç bulunamadı. Geldiğimiz günde, bugün o öldürülen, katledilen insanların mezar yeri belli değil; bu, yargıya da yansıdı fakat hiçbir sonuç alınamadı” dedi.
HDP’li Özen’in mecliste yaptığı konuşmadan satır başları şöyle;
“O topraklarda binlerce yıl Kürt, Türk, Alevi, Sünni birlikte yaşadı fakat 70’lerin sonuna doğru geldiğimizde, o zaman ülkemizde artık bir kaos ortamı vardı. Günde 5-10 kişi ölüyordu ve biliyorsunuz NATO’nun içinde “Gladio” diye bir örgütlenme vardı. Bu örgütlenmenin Türkiye’deki ayağı da kontrgerilla ve MİT’in içindeki bazı insanlardır. O dönemi iyi anlamak için özellikle Paul Henze’nin, CIA’in Ankara temsilcisinin sözlerine kulak vermek lazım, onları iyi bilmek lazım. O zaman Paul Henze diyor ki: “Bir ‘Yeşil Kuşak’ projesi var; Sivas, Malatya, Maraş, Hatay; burada ‘Yeşil Kuşak’ yaratma projesi gereği, özellikle de emperyalizme ve Amerika’ya karşı gelişen bir tepki de var.” Ve şu sözleriyle devam ediyor:
“‘Biz o dönem sağı, dindarları destekledik ama sevdiğimiz için desteklemedik. ‘Din elden gidiyor, Komünizm geliyor’ diyerek biz bu projeyi uygulamaya soktuk.” Bu, ilk olarak 4 Nisanda Gıjık dedemizin, 75-80 yaşında bir dedemizin öldürülmesiyle, bir kıraathanenin taranmasıyla başlıyor. Daha sonra 6-7 Nisanda Ankara Ulus Postanesine 3 tane bomba gönderiliyor. Bunlardan bir tanesi Malatya Belediye Başkanı Hamit Fendoğlu’na, biri Pazarcık Belediye Başkanı’na, biri de Abdülkadir Aksu’ya gönderiliyor. O zaman Abdülkadir Aksu, Adıyaman Emniyet Müdür Yardımcısı, daha sonra, Maraş olayları sırasında da Emniyet Müdürü. Ve o dönemden sonra, ayın 7’sinde Ali Çelik adında efsane bir albay Maraş’a silahlar gönderiyor, bombalar gönderiyor. Bu, 15 Nisanda, 1978’te bir operasyonla yakalandı. Bu bombaların üzerinde nereye atılacağı tek tek yazılıydı. MİSK, Ülkü Ocakları, cami ve sinemaya atılacağı yazıyordu. Silahların bir kısmı da yakalanamadı. Daha sonra Malatya’da bu olaylar yani Hamit Fendoğlu’nun öldürülmesinden sonra Malatya’da büyük olaylar oldu. Malatya’da 8 kişi öldürüldü, yüzlerce ev, iş yeri tahrip edildi. Daha sonraki dönemde, Sivas’ta, 3-4 Eylül 1978’de, biliyorsunuz çok büyük olaylar oldu; bu olaylarda da 10 kişi katledildi, 93 kişi yaralandı, yüzlerce iş yeri ve ev tahrip edildi.
“YÖRÜKSELİM’DE EVLER İŞARETLENİYOR”
O dönemde bir de Maraş’ın durumuna göz atmak gerekiyor: Maraş’ta özellikle o Pazarcık Ovası bataklıktı. Orada sıtmadan ölsün diye gönderilen Aleviler… O Mizmili Gölü’ndeki bataklığın kurutulması, oradaki Gavur Gölü’nün Asi Nehri’ne kanalla tahliyesinden dolayı o topraklar çok verimli topraklar oldu; bu da Alevilerin Maraş’taki pastadan pay almasını, büyük paylar almasını sağladı. Böyle bir ortamda, Alexder Pack’ın -Amerikan Büyükelçiliğinin ikinci kâtibi- Maraş’ta siyasi partilerle, sivil toplum örgütleriyle toplantılar yaptığını biz biliyoruz.
19 Aralığa geldiğimizde; sinemaya bir bomba atılıyor; bu bomba, ses gücü çok yüksek, tahrip gücü olmayan bir bomba, sadece provokasyona yönelik bir bomba. Burada gerekçeli hüküm kararı var. İsmet Çalışır; ETKO üyesi, Esir Türkleri Kurtarma Ordusu’nun üyesi ve bir itirafçı, bunu yani bu olayları, bu olayların nasıl olduğunu tek tek anlatıyor. Aynı gün, sivil insanlar mahallede, özellikle Yörükselim Mahallesi’nde evleri işaretliyorlar. Ayın 21’ine geldiğinde de TÖB-DER üyesi 2 öğretmen öldürülüyor ve bunların cenazeleri morga konuyor. Morgda o dönemin hastane başhekimi Çetin Diker o gün otopsi yapmıyor, 2’nci günde ikindi namazı gelene kadar cenazeleri sahiplerine vermiyor, cenazeler ikindi namazı sırasında alınıyor, Ulu Cami’ye doğru kortej oluşuyor ve orada maksat 2 karşıt grubu karşı karşıya getirmek ve getiriliyor. Daha önceden binaların çatılarına yerleştirilen insanlar taş yağmuruna tutuyor. O cenazeye 10 binler katılıyor ve cenazeler yere bırakılarak mahalleye çekilmek zorunda kalıyorlar ve camiden de “Kızılbaşlar, kızıllar camiyi bastı, camiyi yakıp yıkıyorlar” diyerek, halı parçaları göstererek tahrik ediliyor. Ayın 22’sinde, bu olaylar olduktan sonra, 23’ünde, esas saldırı o zaman başlıyor. Binlerce katliamcı Yörükselim Mahallesi’ne yürüyor. Yörükselim Mahallesi’nde bir direniş de var aynı zamanda. Fakat kenar mahallelerdeki -özellikle Çamlık bölgesi, bilenler varsa- Çamlık’ın altındaki evler tamamen yakılıp yıkılıyor, insanlar katlediliyor.
“KISA SÜRECE ÇIKAN AFLARLA FAİLLER SERBEST BIRAKILDI”
2’nci saldırı da Karamaraş’tadır. Karamaraş da Alevilerin yoğunlukla yaşadığı bir mahalledir. O mahallede de adını gururla yâd ettiğim, saygıyla andığım, Yolboyu Köyü Muhtarı Mehmet Mengücek katliamcıları üç gün boyunca o mahalleye sokmuyor. Fakat ne yazık ki Alevilerin, solcuların yaşadığı Namık Kemal Mahallesi’nde, Dumlupınar Mahallesi’nde bazı aileler toptan yok ediliyor; çok acı olaylar bunlar. O olaylarda Ali Tıraş, 11 yaşında çocuk, eli kolu kesilerek bir kazanda kaynatılıyor arkadaşlar. Diğer taraftan, Cennet Çimen, 80 yaşında tek gözü kör olan bir vatandaşımız, o sağlam olan gözü tornavidayla çıkarılıyor, foseptik çukuruna atılıyor ve burada sadece bir tanesini göstereceğim, çok acı resimler var, burada göstermek istemiyorum, katledilen çocuk resimleri. Ama şunu ibretlik için gösteriyorum içim yanarak, bir hamile kadının karnı yarılarak cenini çıkarılıyor arkadaşlar. Biz bu olayları yaşadık fakat o Kıbrıs’a iki saatte çıkarma yapan Türk Silahlı Kuvvetleri yedi gün boyunca olaylara müdahale etmedi, yedi gün boyunca ve binlerce iş yeri, ev tahrip edildi, resmî kayıtlara göre 111 kişi öldürüldü ama biz gayriresmî rakamları biliyoruz, daha çok insan katledildi orada. Fakat ne oldu? Sıkı yönetim mahkemesinde… Burada gerekçeli hüküm kararı var, 1.330 sayfa, 804 sanık var arkadaşlar.
Bunlardan 22’si idam, 7’si müebbet, 321’i de bir yıl ile yirmi dört yıl arasında ceza aldı. Kısa sürede çıkarılan aflarla bunlar serbest kaldılar. 68 önemli sanık da hiç bulunamadı. Geldiğimiz günde, bugün o öldürülen, katledilen insanların mezar yeri belli değil; bu, yargıya da yansıdı fakat hiçbir sonuç alınamadı.
“ÇÖZÜM: O OLAYLARLA YÜZLEŞMEK VE KATİLLERİ LANETLEMEK”
Değerli arkadaşlar, şimdi, çözüm nedir burada? Biliyorum, hiçbiriniz bu olayları kabul etmiyorsunuz, hiç kimsenin vicdanı kabul etmez. Ama çözüm şudur: Bu olaylarla yüzleşmek ve o katilleri lanetlemek, suçluların ortaya çıkmasını sağlamaktır. Ama ne yapılıyor? Ricam, aynı olayları tekrar yaşatmasınlar. Sıkıyönetim uygulanıyor, insanlar içeri sokulmuyor. Biz, orada yaptığımız cemevimizde gidip şehitlerimizi anacağız, bir karanfil bırakacağız, dualarımızı okuyacağız. Onun için, bu konuda iktidarın bize zorluk çıkarmamasını bekliyoruz, çünkü Sivas’ta, Çorum’da on binlerce insan yürüyor ve hiçbir olay da çıkmıyor.”
(HABER MERKEZİ)
Yoruma kapalı.