PİRHA- Adıyaman merkeze bağlı Durukaynak (Pişinik) Köyü’nde yaşayan Hüseyin Tanrıverdi, dede mesleği olan değirmenciliği sürdürüyor. Ailece 35 senedir değirmencilik yaptıklarını söyleyen Tanrıverdi’nin kendisi de 12 senedir bu mesleği yapıyor.
Kentleşmenin başlamasıyla birlikte köylerden kentlere göç de başladı. Eskisi gibi sürdürülemeyen tarım, hayvancılık, rençberlik ve daha bir sürü meslek makineleşmeyle birlikte yok olmaya yüz tuttu. Değirmencilik de bunlardan biri. Dere kenarlarında bulunan su değirmenleri, tepelerde bulunan yel değirmenleri birer birer kapanmaya başladı. Anadolu’da hemen hemen her köyde bulunan değirmenlerin ve değirmencilerin de sayılarının azaldığı ve yeni çırak yetişmediğinden dolayı son demlerini yaşıyor.
Adıyaman merkeze bağlı Durukaynak (Pişinik) Köyü’nde dedesinden kalma mesleği sürdüren Hüseyin Tanrıverdi de son ustalardan birisi. Kendisi genç olmasına rağmen şehirlere göç etmeyi ya da mesleği bırakmayı tercih etmeyen Tanrıverdi, 12 senedir köyünde değirmencilik yapıyor.
EKONOMİK KRİZE RAĞMEN EKMEĞİNİ ÇIKARIYOR
Ekonomik krizden dolayı çok kazanç elde edemediklerini ancak yine de ekmeklerini çıkardıklarını söyleyen Tanrıverdi sözlerine şöyle devam ediyor:
“Değirmen fabrika gibidir. Her köyde bir değirmen olursa değirmencilerin fazla kazancı olmaz. En azından dört beş köyün bir değirmene gelip un öğütmesi lazım ki değirmen bundan kazanç elde etsin.”
ÇALIŞAN SAYISI İŞE GÖRE DEĞİŞİYOR
Ezme, bulgur, kepek, mısır unu ve dövme yapmak için ayrı ayrı makineler kullandıklarını belirten Tanrıverdi, insan sağlığı için kepekli unun daha iyi olduğunu da eklemeden edemiyor. Değirmende genellikle iki kişi çalıştıklarını söyleyen Tanrıverdi, işin fazla olduğu zamanlarda sayının üçe çıktığını da belirtiyor.
Civar köylerde başka değirmen olmadığından çevre köylerin çoğunun bu değirmene gelip unlarını burada öğüttüklerini ifade eden Tanrıverdi, öğüttükleri unların karşılığında para, kepek ya da hak aldıklarını söyleyerek müşterinin isteğine göre değiştiğini de ekliyor.
“BELLİ BİR ÇALIŞMA SAATİMİZ YOK”
Tanrıverdi, değirmenciliğin belli bir saati olmadığını ifade ediyor. Tanrıverdi, “Mesela gün gelir biz saat 08.00’de gelir burayı açarız, gün gelir sabahın 05.00’nde müşteri gelir. Gün gelir akşam 05.00’te kapatırız, gün gelir gece 12.00’de -01.00’de müşteri gelir. Yani belli bir mesai saatimiz yok bizim” diyor ve sözlerini sonlandırıyor.
Suay ABAK/Mustafa YÜKSEL
ADIYAMAN
Yoruma kapalı.